Hoe het allemaal begon.
Zelf ben ik op mijn 25ste voor het eerst moeder geworden van een prachtige dochter. Een pittige dame, met een duidelijke eigen wil vanaf dag 1.
Natuurlijk hadden wij ook zo onze standaard ‘newborn struggles’ en lagen we regelmatig samen zo op de bank! Heerlijk vond ik dat. Qua slapen sliep ze al met een week of 8 het klokje rond van 19.00-07.00 uur! Wauw!
En toen ineens was het over met dat goede slapen!
Ze was een maand of 8-9 en ging ’s nachts steeds slechter en slechter slapen. Het ging van kwaad tot erger. Van niet meer in het eigen bed willen, tot bij ons in bed, tot bovenop ons, totdat werkelijk niks meer goed was en zowel zij áls wij helemaal niet meer sliepen.
14 jaar geleden was er echter nog maar weinig informatie te vinden over baby’s en slapen. En de informatie die er was, was zeer eenzijdig. Laat staan dat er slaapcoaches bestonden of andere professionals met gedegen kennis over slaap.
Laat maar huilen…
Dus nadat ik mijn zorgen had geuit bij het consultatiebureau kreeg ik als advies: gewoon laten huilen. Over 3 dagen is het over. En aangezien dit ook in alle boekjes stond, dacht ik ten einde raad: dan zal het wel zo zijn. Zij zijn de professionals. Dus ondanks dat alles in mij zei: dit is niet goed, hebben wij met veel pijn in ons hart dit toegepast. Er moest nl iets. veranderen aangezien niemand meer sliep bij ons thuis.
En ja; na 3 dagen was het inderdaad over. Maar daar zijn heeeeeel veel traantjes voor gelaten, zowel bij haar als bij mij! De eerste dag heeft ze 3 uur lang alles bij elkaar geschreeuwd. Op dag 2 1,5 uur en op dag 3 was ze na 10 minuten stil en op dag 4 was het over.
En eerlijk; ondanks dat ze er niks aan over lijkt te hebben gehouden, voel ik mij hier nog steeds schuldig over.
Wat had ik dit graag anders aangepakt. Zeker met de kennis die ik nu heb!
Toen kwam haar broertje, een lekkere eigenwijze baby die niks anders wenste dan de borst…
Wat we ook probeerden, de fles nam hij niet. We hebben werkelijk alle merken fles gekocht, verschillende spenen etc. Afgekolfde melk, flesvoeding, koud/warm, verschillende merken, noem maar op. We hebben hem zelfs 3 dagen geen borstvoeding aangeboden (wederom op het advies van het consultatiebureau). Maar zelfs toen: geen flesje willen! Toen heb ik besloten: oké dan is het maar zo. Met als gevolg dat hij ’s nachts alle voedingen van de dag ging inhalen. Maar gelukkig maakt borstvoeding geven slaperig, dus dit was nog een soort van vol te houden, want op een gegeven moment voedde ik hem gewoon al slapend… Veilig? Zeker niet! Maar als je zo moe bent moet je wat. Dus ja lieve ouders, als jullie ‘stiekem’ met je kind samen in het grote bed slapen; ik snap jullie helemaal en zal jullie hier dan ook ook zeker niet om veroordelen!
Toen hij 10 maanden oud was ben ik cold turkey gestopt met de borstvoeding. Hij begon nl. te bijten en dat was voor mij echt de allerlaatste druppel. En wonder boven wonder, nam hij toen de fles alsof hij nooit anders had gedaan. Maar wel nog steeds vooral in de nacht. En nee, niet 1 flesje, maar 5!! Elke nacht weer…
Dat is overigens ook het moment waarop ik tegen mijn man heb gezegd: de nachtvoedingen zijn voortaan jouw pakkie aan! Hij sliep nl. zo weer door terwijl ik vervolgens 1,5 uur wakker lag.
1 voordeel; omdat hij vanaf toen altijd verantwoordelijk was voor de nachten, komen de kinderen tot op de dag van vandaag naar hem toe als er wat is in de nacht of vroege ochtend. En niet naar mij. Dat dan weer wel, hahaha.
Dan denk je alles gehad te hebben…
Totdat we in de zomer van 2010 op vakantie waren in Frankrijk. Hij was inmiddels bijna 2 en dronk nog steeds meerdere flesjes per nacht. Ik was inmiddels hoogzwanger van zijn zusje.
’s Avonds ging hij braaf, zonder enig gemopper slapen. Om vervolgens om 22.00 uur gillend wakker te worden. Niks was goed. Het enige wat hij deed was gillen, schreeuwen, krijsen. Dit hadden we nog nooit meegemaakt. Maar daar sta je dan op de camping, in een vouwwagen… Hij was niet stil te krijgen, wat we ook probeerden. Behalve als we gingen wandelen. Dan werd hij stil. Maar zodra we stil gingen staan: wederom krijsen. Nadat mijn man 2 nachten met hem over de camping heeft gelopen tot 04.00 uur ’s ochtends besloot hij op dag 3, toen hij wederom om 22.00 uur hysterisch wakker werd, naar een hotel te verkassen zodat wij onze rust konden pakken. Nog voordat mijn man de volgende dag weer op de stoep stond had ik alles ingepakt om weer naar huis te gaan; zo kon het niet langer.
Thuis ging het wonder boven wonder weer gewoon goed (op de 5 flessen per nacht na). Nu weet ik dat hij toen mogelijk last had van night terrors. Een verandering van omgeving kan dit triggeren.
Tollen op zijn benen!
Die vakantie was de druppel. Zo ging het niet langer. Er was nog steeds niet veel bekend omtrent babyslaap, maar 1 ding wist ik wel: hem zo laten huilen als we bij zijn zus hadden gedaan: dat nooit meer.
Dus uiteindelijk ben ik, ten einde raad, naar de huisarts gegaan. Ook de osteopaat en weet ik wat ik nog allemaal niet meer had geprobeerd mocht helaas niet baten namelijk. De huisarts schreef ons 2mg melatonine voor, voor een periode van 3 weken. Officieel moest hij een half uur tot een uur voor het slapen een pilletje. Nou het was zo’n paardenmiddel: na 10 min. stond hij te tollen op zijn benen. Maar vanaf dag 1 dat hij melatonine kreeg sliep hij wel door. En sindsdien is hij de beste slaper hier thuis!
Maar je begrijpt: ook dit is natuurlijk niet de oplossing en er had al zoveel eerder wat aan gedaan kunnen worden, op een liefdevolle manier, mits ik de juiste informatie had gekregen.
Eind goed, al goed?
En dan mijn jongste dochter. Die heeft gelukkig nooit hele grote slaapproblemen gekend. Wel heeft zij zichzelf de eerste 4 maanden echt in slaap gehuild. En dan niet een beetje mopperen, nee echt 10-15 min. behoorlijk hard huilen om vervolgens als een blok in slaap te vallen. Omdat ze dit al letterlijk vanaf haar geboorte deed was dit voor ons al vrij snel ‘normaal’. En omdat zij er verder geen last van had en verder goed sliep, hebben wij dit nooit als een probleem ervaren. Het hoorde bij haar. Toen ze 4 maanden oud was, was het ineens van de ene op de andere dag over.
Verder bloeide zij altijd enorm op als haar broer en zus ’s avonds naar bed waren. Met als resultaat dat ze tot haar 4de verjaardag altijd pas ’s avonds om 23 uur naar bed ging, tegelijk met ons. Dit hebben wij echter nooit als probleem ervaren omdat we er verder geen ‘last’ van hadden.
Ook nu is ze nog wel een steeds meisje dat het liefste relatief laat naar bed gaat. Iets met chronotypes?
Dus lieve ouders,
Geloof me, ik kan me heel goed voorstellen hoe machteloos jij je mogelijk voelt als jouw kleine erg onrustig is, niet wil drinken, of gewoon super slecht slaapt.
En ik snap het ook heel goed als jij bepaalde ‘regels’ aan je laars lapt. Je moet wat, toch?
Je hoeft je hier ook echt niet voor te schamen, en je bent ook echt geen slechte ouder. Je doet het super goed! Vertrouw daarop!! Echt, je kan het! En er is licht aan het einde van de tunnel. En gelukkig weten we tegenwoordig zoveel meer over slaap en hoe je hier op een liefdevolle aan kan werken als dat jouw wens is.